De ruimte tussen je vingers, van wie is die?
Rondom een lichaam, net buiten de huid ligt niemandsland, een gebied door niemand toegeëigend. Waar ligt de grens tussen niemandsland en de buitenwereld? Omlijnt die grens de buffer tussen het individu en de dingen om ons heen?

Margreet Kramer tornt aan de maat van het niemandsland, de buffer. Bij haarzelf maar ook bij anderen. De maat van de mens is de ware maat. Niet de grootsheid van de wereld. Ze verlegt de grenzen. Verder weg. Dichterbij. Pellen schrappen, schillen, zodat ze zo dicht mogelijk bij de anderen, de dingen en zichzelf komt. In die kwetsbaarheid kun je je zintuigen pas echt gebruiken. Contact hebben met anderen. Je bereikt de binnenkant, de kwetsbaarheid, de essentie. Het geheugen van je lichaam, dat zichzelf niet kan verloochenen. Het bloost, rilt, stamelt, wil aangeraakt worden en blijft ademhalen. In deze handelingen (her)ken je jezelf. Het lichaam heeft geobserveerd en onthouden. Alledaagse handelingen die we niet meer hoeven te leren, die voortkomen uit een reeks andere handelingen. Onnavolgbaar, onvermijdelijk. Een overhemd op blote huid. Handen die elkaar aanraken. Aardappelschillende handen. Ademhalen.
Maar ook, lichamen ongevraagd dicht op elkaar, in een stad, in een tehuis, die met de dagelijkse handelingen proberen de anderen op afstand te houden. Het verbergen van de ogen, kleding die gelijkwaardig is aan de huid, zinloze rituelen. 

In intieme video-observaties zie je de schoonheid van het lichaam van haarzelf en anderen. Van alle opsmuk en bescherming ontdaan. De herhaling van alledaagse handelingen laat je beseffen dat het lichaam alles in zich heeft. Alles wat je moet weten van het menszijn. Van de grootste wreedheid tot het tederste. 

Nell Donkers

Bekijk de video's van Margreet Kramer op:

VIMEO:     vimeo.com/margreetkramer

Linkedin:  https://www.linkedin.com/in/margreet-kramer-58b37815/

Instagram: https://www.instagram.com/kramermargreet